+ part 2
+ part 1
+ Πρόλογος
Ο αρχηγός της κατασκήνωσης έστειλε δύο από τους άλλους εφτά ομαδάρχες να γυρίσουν στην Αγγλία με τα παιδιά, ενώ ο ίδιος και οι υπόλοιποι θα παρέμεναν στο βουνό να συζητήσουν αυτό που έγινε με τους υπαίτιους, τον Τζέρι και τον Ντρέικ. Μετά από έναν απίστευτα άγριο καυγά, ο Τζέρι έφυγε από το καταφύγιο και απομακρύνθηκε. Ο Ντρέικ, που ήταν κι αυτός παρών όταν συνέβη το μοιραίο, ανέλαβε να τον βρει και να τον φέρει στα λογικά του. Όταν τον βρήκε είχε νυχτώσει. Ο Τζέρι είχε στήσει σκηνή για τη νύχτα. Όταν ο Ντρέικ μπήκε μέσα, είδε τον φίλο του να έχει ένα τρομακτικό βλέμμα και να κρατάει ένα μαχαίρι, με το οποίο έκανε χαρακιές στα χέρια του. Ανατρίχιασε. Αυτό που του ήρθε στο μυαλό ήταν κάτι απίστευτα τρομακτικό: το βλέμμα του Τζέρι ήταν ολόιδιο με εκείνο του δολοφόνου με τα μακρυά μαλλιά και μάλιστα μια λεπτομέρεια του μύθου έλεγε πως εκείνος, όντας ψυχικά διαταραγμένος, χάραζε τα χέρια του... Ο Ντρέικ προσπάθησε να διώξει αυτές τις σκέψεις μα επέστρεψαν όταν ο Τζέρι του είπε πως υπήρχε μόνο μία λύση για να αποδειχτούν αθώοι: να δώσουν στο δολοφόνο σάρκα και οστά... Ο Ντρέικ του είπε πως είχε τρελαθεί, μα η απάντηση του Τζέρι ήταν πως «δεν χρειάζεται να ακολουθήσεις». Στη συνέχεια ο τελευταίος σήκωσε ψηλά το μαχαίρι του και το έμπηξε με όλη του τη δύναμη στο λαιμό του Ντρέικ, ξανά και ξανά και ξανά, πιτσιλώντας το πανί της σκηνής με αίμα. Αυτό που θα ακολουθούσε ήταν μακελειό.
Ο Τζέρι πέταξε το πτώμα του Ντρέικ από τον γκρεμό και έσκισε τη σκηνή του έτσι ώστε να δημιουργήσει κάτι σαν ρούχο που θα μπορούσε να ρίξει πάνω του. Το χρώμα της σκηνής ήταν σκούρο μπλε...
Στη συνέχεια γύρισε στο καταφύγιο, στο οποίο έβαλε φωτιά, ενώ οι τρεις άλλοι ομαδάρχες κοιμούνταν. Κλείδωσε όλες τις πόρτες και πήγε στο δωμάτιο του αρχηγού. Πήρε ένα τσεκούρι και τον σκότωσε στον ύπνο του. Οι άλλοι δύο που είχαν μείνει ξύπνησαν από τα ουρλιαχτά του. Ο ένας σηκώθηκε γρήγορα, έτρεξε και κατάφερε να βγει έξω σπάζοντας ένα παράθυρο. Βγαίνοντας έξω είδε από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου το θάνατο του αρχηγού, ο οποίος πεθαίνοντας είχε καταφέρει να φτάσει το παράθυρο του δωματίου του, αφήνοντας στο τζάμι το ματωμένο αποτύπωμά του, καθώς δολοφονούνταν από τον Τζέρι. Ο άλλος όμως εγκλωβίστηκε από τη φωτιά και δεν είχε τρόπο διαφυγής. Μάταια προσπαθούσε να ανοίξει την μεγάλη πόρτα του καταφυγίου με όλη του τη δύναμη και ουρλιάζοντας και σε λίγο κάηκε από τη φωτιά.
Αυτός που είχε καταφέρει να βγεί έξω είχε αρχίσει να τρέχει, όταν ξαφνικά είδε τον Τζέρι με τα σκούρα μπλε κουρέλια και το ματωμένο τσεκούρι στο χέρι να βρίσκεται μπροστά του, στα 15 μέτρα. Επιχείρησε να τρέξει προς τα πίσω για να του ξεφύγει, μα παραπάτησε. Ο Τζέρι ερχόταν σέρνοντας το τσεκούρι του και με το αργό βήμα του δολοφόνου που είναι σίγουρος ότι το θύμα του δεν μπορεί να του ξεφύγει... Δύο μέρες μετά, ο Τζέρι βρισκόταν πίσω στην Αγγλία. Τα γεγονότα είχαν διαδοθεί και το ότι ήταν ο μόνος από τους 6 ομαδάρχες που γύρισε είχε στρέψει όλα τα βλέμματα πάνω του. Δεν άργησε να οδηγηθεί στα δικαστήρια, κατηγορούμενος για φόνο...
Όμως είχε μαθευτεί και κάτι ακόμα. Μία ημέρα μετά το λουτρό αίματος στη Ρωσία, είχε εξαφανιστεί ένας ορειβάτης στο γνωστό βουνό.
Ο ορειβάτης είχε δει τον καπνό από το καταφύγιο και είχε πάει να δει τι συνέβαινε. Ήταν πολύ μακριά και του πήρε πολλές ώρες να φτάσει στο σημείο. Και όταν έφτασε, δεν είδε τίποτα ασυνήθιστο. Η φωτιά δεν είχε καμία επίδραση τριγύρω και είχε σβήσει αφύσικα γρήγορα.
Η εξαφάνιση του ορειβάτη ενώ ο Τζέρι δεν ήταν πια στην Ρωσία ήταν το άλλοθί του κι έτσι αφέθηκε ελεύθερος.
Μα η Λιζ ήξερε ότι ήταν ένοχος. Και ήθελε κάτι να κάνει για αυτό.
Σκόπευα να τελειώσω την ιστορία σήμερα, αλλά το post θα ήταν υπερβολικά μεγάλο κι έτσι ανανεώνουμε το ραντεβού μας -δυστυχώς- για το επόμενο Σάββατο... Αυτή τη φορά όμως θα τελειώσει, το υπόσχομαι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου