Spooky stories - part 2

+ Πρόλογος
+ part 1

Η Λιζ είναι μια σαραντάρα Αγγλίδα που ζει στο Λονδίνο. Ο άντρας της πέθανε πριν από τέσσερα χρόνια σε τροχαίο. Έχει μία κόρη, την Μαίρη, η οποία είναι επτά χρονών. Η Λιζ δεν έχει άλλα κοντινά πρόσωπα να τη στηρίξουν, παρά μόνο ένα μακρινό ξάδερφο, τον Ντάρεν, ο οποίος όμως ζει στο εξωτερικό. Αυτό το καλοκαίρι η Λιζ τον φιλοξενεί και, βλέποντας την άσχημη ψυχολογική κατάσταση της Λιζ, ο Ντάρεν της πρότεινε να στείλει την κόρη της για δύο βδομάδες σε κατασκήνωση, ώστε να μπορέσει να χαλαρώσει. Φυσικά η μικρή ήταν πολύ στεναχωρημένη και δεν ήθελε καθόλου να πάει και ο Ντάρεν τη ρώτησε:

«Τι σε τρομάζει σχετικά με την κατασκήνωση Μαίρη;»

«Λένε τρομακτικές ιστορίες!» απάντησε εκείνη.

«Μα οι τρομακτικές ιστορίες έχουν πλάκα!» Ο Ντάρεν ήθελε να την καθησυχάσει, αλλά δεν ήξερε πόσο λάθος έκανε...

Αφού οι διοργανωτές της εκδρομής βεβαίωσαν για πολλοστή φορά τους γονείς ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κανένα απολύτως πρόβλημα και πως θα τα παιδιά θα είναι απόλυτα ασφαλή, ξεκίνησε το ταξίδι...

Οι πρώτες ημέρες στο σκεπασμένο με χιόνι βουνό κύλισαν ήρεμα και τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα. Για την καλύτερη ασφάλειά τους, έμεναν σε ένα εγκαταλελειμμένο καταφύγιο εκεί κοντά. Την τρίτη όμως ημέρα όλα έμελλαν να αλλάξουν. Παραδόξως ήταν η λιγότερο ριψοκίνδυνη μέρα κι έτσι για κάθε δραστηριότητα αναλάμβαναν λίγοι μόνο από τους οχτώ ομαδάρχες που συνόδευαν τους μικρούς. Το βράδυ λοιπόν υπεύθυνοι ήταν μόνο δύο από αυτούς: Ο Ντρέικ και ο Τζέρι. Ο Ντρέικ πήρε τα παιδιά, τα πήγε στο κατάλληλο μέρος του βουνού, άναψε μια φωτιά και τα έβαλε να κάτσουν σε ένα μεγάλο κύκλο. Θα έλεγαν τρομακτικές ιστορίες...

Ο Ντρέικ ξεκίνησε να διηγείται:

«Υπάρχει ένας θρύλος για αυτό το βουνό. Πολύ καιρό πριν, υπήρχε εδώ στη Ρωσία ένας δολοφόνος, για τον οποίο λένε πως έχει μείνει στην ιστορία για τα αποτρόπαια εγκλήματά του... Μια μέρα, οι αρχές τον συνέλαβαν. Σε λίγες ημέρες θα τον εκτελούσαν, μα μέχρι τότε τον βασάνιζαν με τους πιο άρρωστους τρόπους που μπορεί να συλλάβει ο νους, ως απάντηση στα εξίσου άρρωστα εγκλήματά του. Όμως λίγο πριν έρθει η στιγμή της εκτέλεσης, κατάφερε και το έσκασε. Φανταστείτε τον ως έναν μεγαλόσωμο άντρα με πολύ μακριά, ίσια, κατάμαυρα μαλλιά και μούσι. Όταν το έσκασε βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Ήταν κοκαλιασμένος σαν σκελετός από την πείνα και το μόνο που φορούσε ήταν κάτι κουρέλια σε σκούρο μπλε. Στην κατάσταση που βρισκόταν, το βλέμμα του από μόνο του ήταν απίστευτα τρομακτικό. Κατέφυγε σε αυτό το βουνό όπου και κρύφτηκε και, ξέροντας πως δεν έχει πολύ ακόμα χρόνο ζωής, έριξε κατάρα στο βουνό και σε όποιον τον αναζητήσει ή βρεθεί κοντά του να βρει τραγικό θάνατο...»

Καθώς όλα τα παιδιά ήταν καθηλωμένα και με σηκωμένη την τρίχα κάγκελο, πετάγεται από πίσω τους ο Τζέρι, ντυμένος μόνο με κάτι κουρέλια σε σκούρο μπλε χρώμα, και αρχίζει να ουρλιάζει σα μανιακός. Όσο κι αν τρόμαξαν αρχικά όλοι, δεν άργησαν να καταλάβουν πως ήταν αστείο και έβαλαν τα γέλια. Με εξαίρεση τη Μαίρη, η οποία τρόμαξε τόσο πολύ, που το έβαλε στα πόδια και ο Τζέρι, αντί να σταματήσει, συνέχισε να την κυνηγά. Όταν αποφάσισε να σταματήσει ήταν πια πολύ αργά. Η Μαίρη, στην προσπάθειά της να απομακρυνθεί όσο πιο γρήγορα μπορούσε, σκόνταψε και έπεσε στα κατσάβραχα του βουνού. Ο Τζέρι έφτασε τρέχοντας στο σημείο που είχε πέσει, για να διαπιστώσει πως οι βράχοι μπροστά του ήταν γεμάτοι με αίμα...

See ya next Saturday...