Το παραπάνω βίντεο το έβαλα μην ξέροντας πώς να ξεκινήσω το σημερινό ποστ, που θέμα έχει τα σχολικά χρόνια.
Έχει πλάκα να σκέφτεται κανείς την κατάσταση που επικρατεί στο διάλλειμα μεταξύ των διδακτικών ωρών του σχολείου (γυμνασίου συγκεκριμένα). Τα πράγματα χοντρικά έχουν ως εξής...
Αρχικά, έχουμε τον γαμιά της τάξης, αυτόν που καθιστά το τμήμα μπουρδέλο κατά τη διάρκεια του μαθήματος, μην έχοντας ανοίξει βιβλίο όλη τη χρονιά, αλλά θέλει να το παίζει ώριμος και μάγκας με το να καπνίζει, να βρίζει, να φτύνει, να περνά στους υπόλοιπους συμμαθητές την εντύπωση ότι είναι κατώτεροί του και να περπατά με το παντελόνι στα γόνατα. Κάτι τέτοιο θα ήταν πρακτικό:
Μετά έχουμε και την αρχι-τσούλα της τάξης, η οποία δεν μπορεί να βγει ούτε στο μπαλκόνι του σπιτιού της χωρίς να βάλει ένα τόνο μέικ-απ.
Αυτά τα δύο πρόσωπα μάλιστα συχνά αποτελούν και ζευγάρι, αλλά ακόμα κι αν αυτό δεν ισχύει, και των δύο η αγαπημένη συνήθεια είναι να φιλιούνται με το "έτερον ήμισύ τους" μέσα στη μέση του προαυλίου περισσότερο για να πουλήσουν μούρη, παρά επειδή νιώθουν κάτι για το άτομο το οποίο ισχυρίζονται ότι "αγαπούν".
Έτσι, βλέπουμε και το άλλο άκρο, τους δυο-τρεις 'ξενέρωτους' της τάξης, που κρυφοκοιτάνε τα ζευγαράκια του τμήματός τους χασκογελώντας, λες και το να φιλάς κάποια είναι εξίσου εκκεντρικό με το να κατεβάζεις τα βρακιά σου επιδεικνύοντας τα αναπαραγωγικά σου όργανα μπροστά σε όλο τον κόσμο γελώντας υστερικά με το ύφος που είχε ο ψυχανώμαλος που είδα προχθές να χέζει στην αυλή ενός σπιτιού, μπροστά στα πόδια της σοκαρισμένης ιδιοκτήτριας.
Αυτοί τρώνε τρελό σνομπάρισμα από τους μάγκες, οι οποίοι όπως είπαμε προσπαθούν με νύχια και με δόντια να προβάλλουν την και καλά ανωτερότητά τους.
Ο υπερμέγιστος σπασίκλας της τάξης, από την άλλη, ο οποίος επίσης σνομπάρεται χοντρά, μπορεί να νοιάζεται για οποιοδήποτε κουτσομπολιό εκδίδεται σε κάποιο κουτσομπολίστικο περιοδικό του οποίου ο τίτλος αρνείται κατηγορηματικά να σηκώσει τον κώλο του και να έρθει να χτυπήσει το κουδουνάκι στην πόρτα του ευφυούς εγκεφαλού μου, τα γκομενικά όμως των συμμαθητών του τον αφήνουν παγερά αδιάφορο κι έτσι στο διάλλειμα κάθεται μέσα στην τάξη γελώντας μαζί με κάποιον άλλο φίλο του (ο οποίος τον κάνει παρέα είτε γιατί είναι το ίδιο ξενέρωτος, είτε για να τον βοηθά στα μαθήματα) με τα πιο κρύα αστεία που μπορεί να βάλει ο νους σας.
Η αλήθεια είναι πως και η πλειοψηφία της τάξης παραμένει μέσα στην αίθουσα, αν δεν υπάρχει κάποιος καθηγητής επιτηρητής να απαιτήσει να βγουν για να μη βρωμοκοπάει ο τόπος μασχαλίλα. Αυτά τα παιδιά λοιπόν είτε συζητάνε δήθεν σοβαρά για το πιο αφελές θέμα που θα μπορούσαν να επιλέξουν ή γεμίζουν τον πίνακα με γελοιογραφίες (έχουν συλλάβει την έννοια γελοιογραφία ως γελοία ζωγραφιά) ή ελληνικές παροιμίες στα Αγγλικά πχ when the cat is away, the mice dance.
Και, εντάξει, πέρα από αυτά υπάρχουν και οι παρέες που πηγαινοέρχονται στο προαύλιο και φυσικά πολλές άλλες περιπτώσεις, όπως αυτή εδώ:
Κάτι άλλο άξιο προσοχής στο γυμνάσιο είναι τα προγράμματα περιβαλλοντικής που νομίζουν ότι ευαισθητοποιούν περιβαλλοντολογικά τα παιδιά με το να τα πηγαίνουν σε μερικές εκπαιδευτικές εκδρομές -από την πλευρά των παιδιών: χάσιμο μαθήματος.
Αγαπητοί μου καθηγηταί, οι αγαπητοί σας μαθηταί δεν παίρνουν μέρος στο πρόγραμμά σας γιατί ενδιαφέρονται για αυτά που προσφέρεστε να τους διδάξετε. Μπράβο, τους κάνατε να μαζέψουν μία φορά όλοι (όλοι; χμμ...) μαζί τριάντα σκουπιδάκια από μία παραλία, αλλά κάθε μέρα καθένας τους πετάει άλλα τριάντα σκουπιδάκια στον δρόμο ή και μέσα στο σχολείο, όπου υποτίθεται ότι μορφώνεται. Όχι, φίλοι καθηγηταί, οι μαθηταί δεν παίρνουν μέρος στο πρόγραμμά σας γιατί νοιάζονται, αλλά για να έρθουν στην τριήμερη εκδρομή που θα τους πάτε εις το πέρας του σχολικού έτους. Ω, δεν σας είχε περάσει από το μυαλό, ε;
Ναι, αυτό ισχύει και, πιστέψτε, τώρα το ξέρω πολύ καλά. Αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι παίρνοντας μέρος στο φετινό περιβαλλοντικό πρόγραμμα με τίτλο "Έλληνες και θάλασσα: Ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο", προσωπικά ναι, έμαθα πράγματα. Γιατί;
Γιατί φέτος συνδυάσαμε την περιβαλλοντική εκπαίδευση (που δεν ενδιαφέρει κανέναν) με την χιουμοριστική αναπαράσταση της κατάστασης που επικρατεί σε ένα σχολείο, κάπως όπως εκείνη που περιέγραψα παραπάνω, σε μία ερασιτεχνική μεσαίας διάρκειας ταινία που ίσως να μπορούσε να χαρακτηριστεί κωμικό ντοκιμαντέρ, ανάμεικτου ψυχαγωγικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρα. Και αν αναρωτιέστε, ναι κάνω διαφήμιση!
Το μισητό από όλους φυτό, οι αναίσθητοι καραγκιόζηδες, η θεούσα, οι μάγκες που δε διανοούνται να πιάσουν στυλό στα χέρια τους, η τρελο-Μπάρμπι και ο μισο-Έλληνας είναι μερικοί από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην ταινία μας. Πέρα από την πλάκα ως προς την απλοϊκή χιουμοριστικών διαστάσεων αναπαράσταση μίας σχολικής τάξης, μέσα από το φιλμ θέλουμε να μιλήσουμε για ένα μάθημα που μπορεί να κερδίσει τα παιδιά, για την ικανότητα αυτών να ανακαλύψουν τον ώριμο εαυτό τους και άλλες ψευτοδιδακτικές μπούρδες που ευελπιστώ να αποδειχτούν πετυχημένες...
Και όλα αυτά μέσα από εργασίες (που είχαμε στ' αλήθεια να κάνουμε) σχετικά με τη θάλασσα. Επειδή νυστάζω δείτε το τρέιλερ και σας περιμένουμε στις 15 Ιουνίου και ώρα 20:30 στο 2ο Γυμνάσιο Παπάγου... Εις το επανηδείν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου