Αφιέρωμα: Films of 2011

Καλή χρονιά φανατικοί (μα γιατί γελάτε;) αναγνώστες του blog! Σε λίγες μέρες αλλάζει ο χρόνος και το Ntenekes25 blog κλείνει 2 μήνες ύπαρξης! Φυσικά και με το νέο χρόνο όλα συνεχίζουν κανονικά. Ωστόσο θέλω να σας παρακαλέσω να μη διστάζετε να γράφετε σχόλια  ή να επικοινωνείτε μαζί μου (το e-mail μου θα το βρείτε στο προφίλ μου) για οτιδήποτε θέλετε να πείτε ή να ρωτήσετε ή να προτείνετε ή δεν ξέρω 'γω τι. (Εδώ, για παράδειγμα, θα το εκτιμούσα αν γράφατε σχόλια λέγοντας ποια ταινία περιμένετε εσείς περισσότερο εντός του 2011...) Θα ήθελα πολύ να δω και τη δική σας συμμετοχή να αυξάνεται ώστε να αρχίσω σιγά-σιγά από τη νέα χρονιά να βάζω και δημοσκοπήσεις, πράγμα που νομίζω ότι θα έχει ενδιαφέρον. Εντάξει, εντάξει, τέρμα τα λόγια...

FILMS OF 2011

Don't be afraid of the dark
Ταινία τρόμου σε παραγωγή του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο (σκηνοθέτης των δύο «Hellboy» και του «Λαβύρινθου του Πάνα» και παραγωγός του ισπανικού «Ορφανοτροφείου»).

Το έργο έχει ενδιαφέρουσα υπόθεση, αλλά το trailer μου δημιουργεί αμφιβολίες αν τελικά θα λέει και πολλά...

Sucker Punch

Αν και αμφιβάλλω ότι θα είναι καλό, το «Sucker Punch» είναι ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα blockbuster του 2011, από το σκηνοθέτη των Dawn Of The Dead, 300 και Watchmen.

Scream 4

Τουλάχιστον θα επιστρέψει ο αρχικός σεναριογράφος της σειράς...

Thor

Πολύ αναμενόμενη, αν και από το trailer μοιάζει λιγάκι too much..

Pirates Of The Caribbean: On Stranger Tides

Ουαααου!!!

Green Lantern

Και πάλι ουάου!!!

Captain America: The First Avenger

Στο ρόλο του Captain America ο "Human Torch" Κρις Έβανς και του "κακού" Red Skull ο Χιούγκο Γουίβινγκ. Το όνομα που δεν είναι τόσο ευπρόσδεκτο είναι αυτό του σκηνοθέτη του γελοίου "Wolfman" Τζο Τζόνστον.

Harry Potter And The Deathly Hallows: Part II

Το πολυαναμενόμενο, επικό φινάλε που θα σημάνει τη λήξη της «motion picture event of a generation»...

Επίσης μέσα στην καινούρια χρονιά αναμένουμε το «Hangover» να αποκτήσει σίκουελ και το «Paranormal Activity» να γίνει τριλογία... Άλλες ταινίες που δεν ανέφερα είτε γιατί δεν με ενδιαφέρουν τόσο πολύ, είτε γιατί είναι πολύ νωρίς ακόμα να μιλήσω γι' αυτές είναι οι παρακάτω:

The Twilight Saga: Breaking Dawn - Part 1,

Cars 2,

The Girl With The Dragon Tatoo (ριμέικ του σουηδικού επιτυχημένου θρίλερ από τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Φίντσερ)

Limitless

Battle: Los Angeles και φυσικά...

X-Men: First Class από τον σκηνοθέτη του "Kick-Ass"....

Βέβαια, έχουμε και γελοίες περιπτώσεις, όπως αυτές των:

Final Destination 5 (έλεος!)

Transformers: Dark Of The Moon και

Cowboys Vs Aliens (!)

...Καλή χρονιά!

Αφιέρωμα: Ελληνικά τραγούδια (μέρος Β)

Πριν ξεκινήσει η δεύτερη πεντάδα θέλω προς αποφυγή παρεξηγήσεων να τονίσω αυτό που είχα πει την προηγούμενη εβδομάδα, πως η λίστα δεν περιέχει τα δέκα αγαπημένα μου ελληνικά τραγούδια, αλλά δέκα ΑΠΟ τα αγαπημένα μου. Οπότε σίγουρα θα υπάρχουν στιγμές μέσα στους επόμενους μήνες που θα ακούω τραγούδια και θα λέω: «Να, κι αυτό θα μπορούσα να βάλω». Αλλά, στην τελική, αν μαζευτούν πολλά από τέτοια θα τα βάλω κι αυτά σε νέο ποστ... Επίσης απέφυγα να βάλω πολλά τραγούδια ίδιου καλλιτέχνη, οπότε δεν έχει σημασία αν μπορείς να βρεις άλλα 50 καλά τραγούδια των Κατσιμιχαίων, για παράδειγμα, ή του Μαχαιρίτσα. Τέλος θέλω να σας παρακαλέσω να αφήσετε σχόλιο με προτάσεις για άλλα καλά ελληνικά τραγούδια ή να φτιάξετε τη δική σας λίστα ή, τέλος πάντων, οτιδήποτε παρόμοιο...


Πέτρος Θεοτοκάτος - Θα χαθώ




Νίκος Πορτοκάλογλου - Ό,τι δεν σε σκοτώνει




Κατσιμιχαίοι (Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας) - Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον




Βασίλης Παπακωσταντίνου - Το μαχαίρι




Γιώργος Δημητριάδης - Σαν να μην πέρασε μια μέρα



Άλλα καλά τραγούδια που μου έρχονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό είναι οι Χαμένες Αγάπες του Παπακωνσταντίνου, πολλά του Μαχαιρίτσα, μεταξύ των οποίων τα Πόσο Σε Θέλω και Ένας Τούρκος Στο Παρίσι, και Το Τραγούδι Της Ερήμου της Αρλέτας, που έχει διασκευαστεί και από τους Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Γιάννη Κότσιρα και Δέσποινα Βανδή.

Coming out this week

 Η πιο πολυαναμενόμενη της εβδομάδας δεν είναι άλλη από το (υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα) καρτούν «Ο Θαυματοποιός». Είναι από τον σκηνοθέτη του «Τρίου Της Μπελβίλ», ενός αριστουργηματικού βουβού κινουμένου σχεδίου του 2004, με εκπληκτικά σκίτσα, το οποίο -μέχρι τώρα τουλάχιστον- θεωρώ ως το καλύτερο της τελευταίας δεκαετίας... Πράγμα που, με την καινούρια ταινία του σκηνοθέτη, περιμένω ίσως και να ανατραπεί...

--> Πόσο με ενδιαφέρει: Πάρα πολύ (θα το δω οπωσδήποτε στο σινεμά)

Και, από την προηγούμενη βδομάδα, μια ταινία που θα "παίξει" στα Όσκαρ, κυρίως με τις ερμηνείες της. Ο «Λόγος Του Βασιλιά» διηγείται την ιστορία του βασιλιά Γεωργίου του Έκτου, καθώς προσπαθεί να θεραπεύσει το τραύλισμα της φωνής του, με τη βοήθεια των ανορθόδοξων μεθόδων του λογοθεραπευτή του. Ειδικά οι αντρικές ερμηνείες των Κόλιν Φερθ και Τζέφρι Ρας έχουν ενθουσιάσει τους κριτικούς.

-->Πόσο με ενδιαφέρει: Πολύ (ίσως το δω στο σινεμά, αλλιώς σε DVD)

Αφιέρωμα: Χριστούγεννα 2010

Αυτό το Σάββατο είναι Χριστούγεννα και δεν μπορώ να μην κάνω ένα αφιέρωμα σε αυτά. Παρακάτω θα βρείτε τραγούδια, ταινίες και βιντεάκια, με κεντρικό θέμα τη γιορτή της γέννησης του -ξέρετε ποιου...

Christmas music!

All I want for Christmas is my two front teeth:


12 days of Christmas (by Relient K):


Shake up Christmas (θυμηθείτε τη χριστουγεννιάτικη διαφήμιση της Coca-Cola...):


Christmas lights (by Coldplay):

Christmas Movies!


The Polar Express:

Και φυσικά...

The Nightmare before Christmas (η ταινία έχει γράψει ιστορία):

Χριστούγεννα είναι, παιδικές ταινίες έχουμε, τι να κάνουμε; Τι περιμένατε δηλαδή;

Christmas funny vids!

Mom is Santa!


The annoying orange: Christmas special!

...Καλά Χριστούγεννα!

Αφιέρωμα: Ελληνικά τραγούδια (μέρος Α)

Μια που τελείωσε η τρομακτική ιστορία που ένα μήνα τώρα μου έτρωγε αρκετό από τον ελεύθερό μου χρόνο, αποφάσισα να μου φορτώσω άλλη μια "υποχρέωση" για δύο ακόμα Σάββατα...
Χωρίς να είμαι κανένας τρελός φαν του ελληνικού τραγουδιού, σήμερα και την επόμενη εβδομάδα θα αναρτήσω μια δεκάδα (σε δύο πεντάδες) από τα αγαπημένα μου ελληνικά τραγούδια:

Λαυρέντης Μαχαιριτσας & Μπάμπης Στόκας - Εκεί στο νότο





Goin' Through - Καλημέρα Ελλάδα (το μοναδικό ραπ τραγούδι που μου αρέσει πραγματικά)





Αλκίνοος Ιωαννίδης - Όσα η αγάπη ονειρεύεται




Φίλιππος Πλιάτσικας - Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα





Πυξ Λαξ - Δεν θα δακρύσω πια για σένα

Αφιέρωμα: Films of 2010

Φτάνουμε στο τέλος του 2010 και αποφάσισα να γράψω για τις ταινίες που ξεχώρισαν (είτε θετικά είτε αρνητικά) την χρονιά που αποχαιρετάμε...

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΑΝ:

Clash of the Titans ( η βαθμολογία μου: 1/5)

Το στόρι: οι ασεβείς άνθρωποι που επαναστατούν κατά των θεών (!) τσατίζουν τους τελευταίους και ο Άδης απειλεί να αμολήσει το κράκεν και να καταστρέψει το Άργος, εκτός κι αν οι άνθρωποι προσφέρουν ανθρώπινη θυσία σε αυτό. Ο Περσέας θέλει να το σκοτώσει και γι' αυτό πρέπει πρώτα να σκοτώσει τη μέδουσα και να της πάρει το κεφάλι, ώστε να το πετρώσει . Οπότε πηγαίνει και το κάνει. Πολύ σασπένς, ε;
Σενάριο και διάλογοι μόνο για βίντεο-γκέιμ.

Οι τιτάνες του τίτλου υποτίθεται ότι είναι το κράκεν και η μέδουσα. Okaayy...
Δείτε το trailer

Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων (2/5)
Τόσο πολύ εφέ που νομίζεις ότι βλέπεις καρτούν της Pixar. Ο Μπάρτον σπαταλάει το ταλέντο του σε παιδιάστικα, κλισέ, βαρετά παραμυθάκια.
Δείτε το trailer

The social network (2/5)

Περίμενα να δω αριστούργημα και είδα μια ταινία που, όταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους, απόρησα: «Τι έγινε; Τελείωσε;» Φλύαρο, χωρίς συναισθηματική υπόσταση, χωρίς τελική κορύφωση και, γενικότερα, αδιάφορο.

Δείτε το trailer

Δεν είναι για τα μούτρα σου (2/5)
Μέχρι τη μέση έχει τρελό γέλιο. Στη συνέχεια παραδίδεται στα κλισέ και τελικά καταλήγει σε χαζοχαρούμενη αμερικανιά.
Δείτε το trailer

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΔΑ:

Baaria (2.5/5)
Βασικά δεν λέει και πολλά, αλλά έχε χάρη που το έχει σκηνοθετήσει ο Τορνατόρε... Κουραστικό, αλλά με πολύ χιούμορ και εκπληκτικό τέλος.
Δείτε το trailer

Shutter Island (3/5)

Όχι και η καλύτερη του Σκορσέζε, αλλά σίγουρα ένα πολύ καλό light θριλεράκι, που στο τέλος διχάζει απόψεις.

Δείτε το trailer

Prince of Persia (3/5)

Περιμένουμε σίκουελ...

Δείτε το trailer

Buried (3/5)

Θρίλερ γυρισμένο από την αρχή μέχρι το τέλος μέσα σε ένα φέρετρο. Δεν υπάρχει ούτε μία σκηνή έξω από αυτό. Και μόνο λόγω αυτού αξίζει συγχαρητήρια...

Δείτε το trailer

Harry Potter and the Deathly Hallows: part 1 (3/5)

Δεν είμαι σίγουρος για την βαθμολογία. Πώς να ευχαριστηθείς ταινία όταν από πίσω σου στο σινεμά έχεις κάτι μαλάκες να μιλάνε σε όλη (μα ΌΛΗ???) τη διάρκεια της ταινίας; Πολύ καλό anyway... Πολλοί το θεωρούν το καλύτερο της σειράς!

Δείτε το trailer

Toy story 3 (3.5/5)
Ίσως η καλύτερη της τριλογίας. Ο Ισπανόφωνος Μπαζ απλά ξεκαρδιστικός και το τέλος απίστευτα τρυφερό...
Δείτε το trailer

Kick-Ass (3.5/5)

Μεταφορά στη μεγάλη οθόνη ενός πανέξυπνου, γεμάτου εκπλήξεις κόμικ, το οποίο σε ενοχλεί με τη βία του και την ίδια στιγμή σε κάνει να ξεκαρδιστείς στα γέλια με το black humor του. Μπορεί στην ταινία να λείπουν οι πρωτοτυπίες του κόμικ, αλλά είναι απόλυτα (και ένοχα) διασκεδαστική, με must-buy soundtrack.

Δείτε το trailer

Inception (4.5/5)

Σκεπτόμενο εμπορικό σινεμά! Ο ιδιοφυής Νόλαν (του αριστουργηματικού «Memento») συνδυάζει τη sci-fi περιπέτεια που σε αφήνει με ανοιχτό το στόμα (κυριολεκτικά!) με αμέτρητους προβληματισμούς. Δεν είναι αυτό πρωτοποριακό για το Hollywood;

Σκεφτείτε ότι την πρώτη φορά που είδα την ταινία (για να την καταλάβω απόλυτα χρειάστηκε να τη δω δύο φορές), η προβολή τελείωσε στις 11 το βράδυ και από τότε μέχρι τις 3 το πρωί ήμουν στον υπολογιστή διαβάζοντας σχόλια σχετικά με το τι έγινε στο τέλος και προσπαθούσα να βρω τη λύση και μόνος μου. Τελικά την βρήκα. Μετά από ένα μήνα!

Οι ερμηνείες για το είδος είναι απλά κορυφαίες! Το σενάριο πιθανά θα βραβευτεί με Όσκαρ. Την υποψηφιότητα τουλάχιστον, την έχει στο τσεπάκι...

Τι να πει κανείς; Απλά υποκλίνομαι στον ευφυή εγκέφαλο του Κρίστοφερ Νόλαν...
Δείτε το -πωρωτικότατο- trailer

ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΑΚΟΜΑ:

Robin Hood
Η τελευταία ταινία του -μάλλον υπερεκτιμηνμένου- σκηνοθέτη του «Μονομάχου»
(trailer)

Scott Pillgrim vs the world
Ο Σκοτ Πίλγκριμ πρέπει να νικήσει τους 7 σατανικούς πρώην (μεταξύ τους και μια γυναίκα!) της τύπισσας που αγαπά για να μπορέσει να την κατακτήσει. Ναι, είναι θεότρελο έργο!
(trailer)

Greenberg
Κομεντί με τον Μπεν Στίλερ.
(trailer)

Paranormal Activity 2
Με την ελπίδα ότι θα είναι καλύτερο από το μέτριο πρώτο.
(trailer)

Saw 7
Βασικά πρέπει να δω ολόκληρη τη σειρά...
(trailer)

Io Sono l`Amore (I am love)
Ιταλικό δράμα υποψήφιο για χρυσή σφαίρα, με πρωταγωνίστρια την Τίλντα Σουίντον, η οποία είναι βασικά αυτή που έχει κλέψει τις εντυπώσεις.
(trailer)

The King's Speech
Οσκαρικών προδιαγραφών βιογραφία του βασιλιά Γεωργίου του Έκτου, με πρωταγωνιστές τους Κόλιν Φερθ, Τζέφρι Ρας και Έλενα Μπόναμ Κάρτερ.
(trailer)

The Town
Ένας ληστής τραπεζών, αφού ληστέψει, μαζί φυσικά με την ομάδα του, μια τράπεζα και πάρει όμηρο μια υπάλληλο, θα αρχίσει να την ερωτεύεται...
(trailer)

ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ:

Black Swan
Θρίλερ - ψυχοπλάκωμα από τον σκηνοθέτη του «Requiem for a dream» Ντάρεν Αρονόφσκι.
(trailer)

127 hours
Μια αληθινή ιστορία από τον βραβευμένο με Όσκαρ για το Slumdog millionaire σκηνοθέτη Ντάνι Μπόιλ και με πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Φράνκο.
(trailer)

L' illusioniste (the illusionist)
Ενήλικο καρτούν από τον δημιουργό του αριστουργηματικού Τρίου Της Μπελβίλ (trailer)

Spooky stories - final part!

Εισαγωγή: Αν έχετε διαβάσει τα προηγούμενα μέρη της τρομαχτικής ιστορίας θα έχετε παρατηρήσει ότι (ειδικά στο 4ο μέρος) έχει πια σοβαρέψει πολύ το ύφος, έχει γίνει πιο μακάβριο και τα γεγονότα εξελίσσονται πιο γρήγορα, γιατί βασικά είναι πάρα πολλά. Το γράψιμο της ιστορίας με έχει κουράσει πολύ, αλλά σήμερα αυτή τελειώνει. Θέλω να σας παρακαλέσω να αφήσετε σχόλια για να ξέρω αν σας άρεσε ή τι δε σας άρεσε, τι θα προτιμούσατε να έχει γίνει κ.α.

Για άλλη μια φορά (και τελευταία!), καλές ανατριχίλες!

+ part 4

+ part 3

+ part 2

+ part 1

+ Πρόλογος
  

   Εν τω μεταξύ, έμεναν δύο ακόμα από τους ομαδάρχες ζωντανοί. Τα ονόματά τους ήταν γραμμένα στο βιβλίο του δολοφόνου. Έπρεπε να πεθάνουν.

   Ο πρώτος (ας τον πούμε Τζορτζ) δεν ένιωθε ασφαλής. Φοβόταν και είχε παραισθήσεις. Μα ήθελε να βρει τη λύση σε αυτό το μυστήριο. Έτσι, ταξίδεψε πίσω στην Ρωσία. Ανέβηκε πολύ ψηλά στο βουνό με το αυτοκίνητό του και, όταν δεν μπορούσε να συνεχίσει, ξεκίνησε το περπάτημα. Ανεβαίνοντας, με στόχο να φτάσει εκεί που ήταν το καταφύγιο, σκόνταψε και, πέφτοντας κάτω, το χέρι του χτύπησε σε κάτι που ήταν θαμμένο κάτω από το χιόνι. Αρχικά νόμιζε ότι ήταν απλά κάποιο κλαράκι που έσπασε στο χέρι του μα όταν άνοιξε την παλάμη του αντίκρισε ένα ολόκληρο κομμάτι από ένα σπασμένο, παγωμένο δάχτυλ-ο! Σοκαρισμένος κατάλαβε ότι ακριβώς από κάτω του βρισκόταν, θαμμένο στο χιόνι, ένα πτώμα. Άρχισε να αφαιρεί λίγο λίγο χιόνι μέχρι που κατάλαβε ότι είχε βρει το κεφάλι του νεκρού. Φέρνοντας το χέρι του κοντά για να απομακρύνει όσο χιόνι μπορούσε για να διακρίνει το πρόσωπο, ο νεκρός ξαφνικά ζωντάνεψε ουρλιάζοντας και με μια zombie-style σκατόφατσα του δάγκωσε το χέρι, κόβοντάς του δύο δάχτυλα. Ο Τζορτζ άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε, με το κόκκινο αίμα του να ξεχωρίζει πάνω στο άσπρο του χιονιού. Το νεκρό σώμα του αγνοούμενου ορειβάτη σηκώθηκε και άρχισε να περπατά με πολύ αργές κινήσεις. Ο Τζορτζ έφτασε σοκαρισμένος στο αμάξι του και το έβαλε μπρος. Έτρεχε, αλλά ξαφνικά κάτι έπεσε πάνω στο παρμπρίζ του, κάνοντας το τζάμι κομμάτια. Ήταν το πτώμα του ορειβάτη. Τρόμαξε τόσο πολύ που έχασε -προφανώς- τον έλεγχο του αυτοκινήτου και έφυγε από τον γκρεμό.

   Μετά το θάνατο του Τζορτζ, ο τελευταίος ζωντανός ακόμα ομαδάρχης, ο Άρθουρ, ήταν φοβισμένος. Ήξερε πως πλησίαζε και το δικό του τέλος. Είχε εφιάλτες. Και μια μέρα ξύπνησε απότομα, τρομαγμένος. Ένιωθε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Σηκώθηκε χωρίς να κάνει θόρυβο, για να μην ξυπνήσει τη γυναίκα του. Περπατώντας με αργές κινήσεις κατέβηκε τα σκαλιά του σπιτιού του και έφτασε στο ισόγειο. Υπήρχε μια απόκοσμη ατμόσφαιρα εκείνη τη νύχτα. Ακούγονταν τρομακτικοί ήχοι, όπως τριξίματα κ.λπ. Αφού κοίταξε σε όλο το σπίτι και διαπίστωσε πως δεν υπήρχε κανείς μέσα, σκέφτηκε πως όλα αυτά ήταν στη φαντασία του. Μα μόλις έκανε μεταβολή για να επιστρέψει στην κρεβατοκάμαρά του, είδε κάποιον. Μα ένα δευτερόλεπτο πριν δεν υπήρχε κανείς και τώρα ένας άντρας με μακριά μαύρα μαλλιά και σκούρα μπλε κουρέλια στεκόταν στη μέση του σαλονιού του, κοιτώντας τον με ένα απίστευτα τρομακτικό βλέμμα...

   Η γυναίκα του Άρθουρ ξύπνησε ουρλιάζοντας. Είδε πως ο άντρας της δεν ήταν ξαπλωμένος δίπλα της κι έτσι σηκώθηκε απ' το κρεβάτι. Πήγε στην ντουλάπα για να φορέσει κάτι πάνω της, τρέμοντας, σοκαρισμένη από τους εφιάλτες της. Μα μόλις άνοιξε την πόρτα της ντουλάπας, από μέσα έπεσε το τρομακ-τικά παραμορφωμένο πτώμα του Άρθουρ, που την έκανε να πέσει κάτω ουρλιάζοντας από το φόβο της...

   Φυσικά και ο Τζέρι ήταν για άλλη μια φορά ο νούμερο 1 ύποπτος, αλλά και πάλι αθωώθηκε, γιατί είχε ακλόνητο άλλοθι. Την προηγούμενη νύχτα την είχε περάσει σε ξενοδοχείο γιατί στο σπίτι του είχε σπάσει κάποιος σωλήνας (ο ίδιος βέβαια τον έσπασε) και μέχρι να τον φτιάξει το διαμέρισμα είχε γεμίσει υγρασία. Έτσι, αν έφευγε από το ξενοδοχείο, σίγουρα θα γινόταν αντιληπτός.

   Τώρα πια, όλοι οι ομαδάρχες ήταν  νεκροί. Όλοι; Όχι. Ο Τζέρι ήταν ακόμα ζωντανός. Και το όνομά του ήταν γραμμένο στο βιβλίο του δολοφόνου...

   Η Λιζ, εν τω μεταξύ, ψάχνοντας στο ίντερνετ είχε διαβάσει για το θρύλο αυτού. Δεν ήθελε να πιστέψει κάτι τέτοιο, μα όλα έδειχναν πως δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.

    Ο δολοφόνος της κόρης της αλλά και τόσων άλλων ανθρώπων κυκλοφορούσε ελεύθερος και εκείνη δεν μπορούσε να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Ένα βράδυ ξενύχτησε. Ήξερε πως ήταν το τελευταίο της. Έγραψε ένα σημείωμα για τον Ντάρεν (θυμάστε, τον μακρινό ξάδελφό της;), που του εξηγούσε όλους τους λόγους οι οποίοι την οδήγησαν σε αυτό που θα έκανε την επόμενη μέρα. Επίσης, έγραψε τη διαθήκη της...

   Το επόμενο πρωί, έχοντας βρει τη διεύθυνση του Τζέρι, πήγε στο σπίτι του. Εκείνος της άνοιξε την πόρτα και της είπε να περάσει μέσα. Μόλις η πόρτα έκλεισε, η Λιζ έβγαλε από την τσάντα της ένα μαχαίρι και άρχισε να μαχαιρώνει τον Τζέρι ξανά και ξανά και ξανά... Στη συνέχεια, κλαίγοντας, έβγαλε από την τσέπη της ένα χάπι και από την τσάντα της ένα μπουκάλι νερό. Αφού πήρε το χάπι, ξάπλωσε στο πάτωμα λίγο πιο δίπλα από τον Τζέρι και έκλεισε αργά τα μάτια της. Για πάντα...

ΤΕΛΟΣ

Επίλογος: Φαντάζομαι πως δεν σας άρεσε το τέλος. Γιατί; Επειδή δεν ήταν happy-end; Δηλαδή πώς το ορίζετε εσείς το χάπι-εντ; Θα προτιμούσατε να σκότωνε η Λιζ τον Τζέρι και μετά να έφευγε; Αυτό θα ήταν happy-end; Μα μπορεί να πήρε εκδίκηση, αλλά δεν έφερε πίσω την κόρη της. Η ζωή της καταστράφηκε με το θάνατο της Μαίρης και παραμένει κόλαση. Αφήστε που, αν έφευγε, θα έμπαινε στη φυλακή για φόνο και μάλιστα ίσως να έβρισκαν τρόπο να της φορτώσουν και τους άλλους φόνους! Η Λιζ ζει έναν εφιάλτη και η ζωή της είναι ένα βάρος γι' αυτήν. Η αυτοκτονία της είναι η μόνη λύτρωση για αυτήν.

Top 3 short films

Ιδού οι τρεις αγαπημένες μου ταινίες μικρού μήκους:

3. Kiwi!

Ένα συγκινητικό και αλληγορικό animation με πανέμορφα μηνύματα...

2. Spin

Μια ευφυέστατη και εξαιρετικά πρωτότυπη κωμωδία...

1. Signs

Μια απλή, καθημερινή ιστορία μετατρέπεται σε ένα συναρπαστικό αριστούργημα. Κατακλυσμός συναισθημάτων μέσα σε δώδεκα μόνο λεπτά...

Εντός του 2010 κυκλοφόρησε η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη του "Signs" Patrick Hughes, "Red Hill". Δυστυχώς η ταινία μάλλον δεν θα προβληθεί στην Ελλάδα. Δείτε το trailer

Άλλες ταινίες μικρού μήκους που αξίζει να δείτε:

• Doodlebug (από τον σκηνοθέτη Κρίστοφερ Νόλαν)
• Sintel
• The Black Hole
• Black button

Αν ενδιαφέρεστε για περισσότερα short films μπείτε εδώ: http://www.youtube.com/user/fcrabbath , όπου θα βρείτε μεγάλο αριθμό εξαιρετικών zero budget ταινιών μικρού μήκους

Spooky stories - part 4

+ part 3
+ part 2
+ part 1
+ Πρόλογος

   Ο αρχηγός της κατασκήνωσης έστειλε δύο από τους άλλους εφτά ομαδάρχες να γυρίσουν στην Αγγλία με τα παιδιά, ενώ ο ίδιος και οι υπόλοιποι θα παρέμεναν στο βουνό να συζητήσουν αυτό που έγινε με τους υπαίτιους, τον Τζέρι και τον Ντρέικ. Μετά από έναν απίστευτα άγριο καυγά, ο Τζέρι έφυγε από το καταφύγιο και απομακρύνθηκε. Ο Ντρέικ, που ήταν κι αυτός παρών όταν συνέβη το μοιραίο, ανέλαβε να τον βρει και να τον φέρει στα λογικά του. Όταν τον βρήκε είχε νυχτώσει. Ο Τζέρι είχε στήσει σκηνή για τη νύχτα. Όταν ο Ντρέικ μπήκε μέσα, είδε τον φίλο του να έχει ένα τρομακτικό βλέμμα και να κρατάει ένα μαχαίρι, με το οποίο έκανε χαρακιές στα χέρια του. Ανατρίχιασε. Αυτό που του ήρθε στο μυαλό ήταν κάτι απίστευτα τρομακτικό: το βλέμμα του Τζέρι ήταν ολόιδιο με εκείνο του δολοφόνου με τα μακρυά μαλλιά και μάλιστα μια λεπτομέρεια του μύθου έλεγε πως εκείνος, όντας ψυχικά διαταραγμένος, χάραζε τα χέρια του... Ο Ντρέικ προσπάθησε να διώξει αυτές τις σκέψεις μα επέστρεψαν όταν ο Τζέρι του είπε πως υπήρχε μόνο μία λύση για να αποδειχτούν αθώοι: να δώσουν στο δολοφόνο σάρκα και οστά... Ο Ντρέικ του είπε πως είχε τρελαθεί, μα η απάντηση του Τζέρι ήταν πως «δεν χρειάζεται να ακολουθήσεις». Στη συνέχεια ο τελευταίος σήκωσε ψηλά το μαχαίρι του και το έμπηξε με όλη του τη δύναμη στο λαιμό του Ντρέικ, ξανά και ξανά και ξανά, πιτσιλώντας το πανί της σκηνής με αίμα.

   Αυτό που θα ακολουθούσε ήταν μακελειό.

   Ο Τζέρι πέταξε το πτώμα του Ντρέικ από τον γκρεμό και έσκισε τη σκηνή του έτσι ώστε να δημιουργήσει κάτι σαν ρούχο που θα μπορούσε να ρίξει πάνω του. Το χρώμα της σκηνής ήταν σκούρο μπλε...

   Στη συνέχεια γύρισε στο καταφύγιο, στο οποίο έβαλε φωτιά, ενώ οι τρεις άλλοι ομαδάρχες κοιμούνταν. Κλείδωσε όλες τις πόρτες και πήγε στο δωμάτιο του αρχηγού. Πήρε ένα τσεκούρι και τον σκότωσε στον ύπνο του. Οι άλλοι δύο που είχαν μείνει ξύπνησαν από τα ουρλιαχτά του. Ο ένας σηκώθηκε γρήγορα, έτρεξε και κατάφερε να βγει έξω σπάζοντας ένα παράθυρο. Βγαίνοντας έξω είδε από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου το θάνατο του αρχηγού, ο οποίος πεθαίνοντας είχε καταφέρει να φτάσει το παράθυρο του δωματίου του, αφήνοντας στο τζάμι το ματωμένο αποτύπωμά του, καθώς δολοφονούνταν από τον Τζέρι. Ο άλλος όμως εγκλωβίστηκε από τη φωτιά και δεν είχε τρόπο διαφυγής. Μάταια προσπαθούσε να ανοίξει την μεγάλη πόρτα του καταφυγίου με όλη του τη δύναμη και ουρλιάζοντας και σε λίγο κάηκε από τη φωτιά.

   Αυτός που είχε καταφέρει να βγεί έξω είχε αρχίσει να τρέχει, όταν ξαφνικά είδε τον Τζέρι με τα σκούρα μπλε κουρέλια και το ματωμένο τσεκούρι στο χέρι να βρίσκεται μπροστά του, στα 15 μέτρα. Επιχείρησε να τρέξει προς τα πίσω για να του ξεφύγει, μα παραπάτησε. Ο Τζέρι ερχόταν σέρνοντας το τσεκούρι του και με το αργό βήμα του δολοφόνου που είναι σίγουρος ότι το θύμα του δεν μπορεί να του ξεφύγει...

   Δύο μέρες μετά, ο Τζέρι βρισκόταν πίσω στην Αγγλία. Τα γεγονότα είχαν διαδοθεί και το ότι ήταν ο μόνος από τους 6 ομαδάρχες που γύρισε είχε στρέψει όλα τα βλέμματα πάνω του. Δεν άργησε να οδηγηθεί στα δικαστήρια, κατηγορούμενος για φόνο...

   Όμως είχε μαθευτεί και κάτι ακόμα. Μία ημέρα μετά το λουτρό αίματος στη Ρωσία, είχε εξαφανιστεί ένας ορειβάτης στο γνωστό βουνό.

   Ο ορειβάτης είχε δει τον καπνό από το καταφύγιο και είχε πάει να δει τι συνέβαινε. Ήταν πολύ μακριά και του πήρε πολλές ώρες να φτάσει στο σημείο. Και όταν έφτασε, δεν είδε τίποτα ασυνήθιστο. Η φωτιά δεν είχε καμία επίδραση τριγύρω και είχε σβήσει αφύσικα γρήγορα.

   Η εξαφάνιση του ορειβάτη ενώ  ο Τζέρι δεν ήταν πια στην Ρωσία ήταν το άλλοθί του κι έτσι αφέθηκε ελεύθερος.

   Μα η Λιζ ήξερε ότι ήταν ένοχος. Και ήθελε κάτι να κάνει για αυτό.

Σκόπευα να τελειώσω την ιστορία σήμερα, αλλά το post θα ήταν υπερβολικά μεγάλο κι έτσι ανανεώνουμε το ραντεβού μας -δυστυχώς- για το επόμενο Σάββατο...  Αυτή τη φορά όμως θα τελειώσει, το υπόσχομαι!

Coming out this week

Γίνεται μια μικρή αλλαγή στην οργάνωση των αναρτήσεων, καθώς το Coming out this week θα μπαίνει Πέμπτες και όχι Τρίτες για δύο λόγους: Πρώτον γιατί θεωρώ πως είναι το λιγότερο ενδιαφέρον και σημαντικό post κι έτσι δεν θέλω να μπαίνει αντί κάποιου άλλου. Δεύτερον, γιατί φυσικά οι καινούριες ταινίες βγαίνουν κάθε Πέμπτη, οπότε συχνά χρειάζεται να διαβάσω πρώτα κάποια κριτική για να δω αν ενδιαφέρομαι για μια ταινία.

Έτσι σήμερα αποφάσισα να γράψω για ένα φιλμ, όχι επειδή με ενδιαφέρει αυτό το ίδιο, αλλά λόγω του σκηνοθέτη του.

Αφίσες της καινούριας ταινίας του Xavier Dolan "Les
amours imaginaires". Ο Dolan είναι αυτός αριστερά.

Ο Ξαβιέ Ντολάν είναι το κινηματογραφικό παιδί - θαύμα του Καναδά. Έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην πρώτη του ταινία πέρυσι, σε ηλικία 20 χρονών. Εκείνη λέγεται «Σκότωσα τη μητέρα μου» και είναι ένα ημι-αυτοβιογραφικό δράμα, ιδιαίτερα κοντά στην εφηβική ηλικία (γι' αυτό και προσωπικά μου άρεσε). Ο Ντολάν έδωσε με την πρώτη ταινία του πολλές υποσχέσεις για το μέλλον και έχω την εντύπωση ότι μπορεί να εξελιχθεί σε κορυφαίο δημιουργό.

Οκ, δεν έχω όρεξη να δω την καινούρια του ταινία, που βγαίνει σήμερα στις ελληνικές αίθουσες, αλλά δεν μπορώ να μένω αδιάφορος όταν ακούω το όνομά του. Στο trailer πρόσεξα κάτι που μου είχε κάνει εντύπωση και στο «Σκότωσα τη μητέρα μου» και φαίνεται πως θα υπάρχει και εδώ, στις «Φαντασικές αγάπες»: την εμμονή του Ντολάν να δίνει έμφαση στο background των πλάνων του. Επίσης τα δύο έργα έχουν και κάτι άλλο κοινό: ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος-πρωταγωνιστής παίζει τον ρόλο του... gay!

Ναι, είναι και στην πραγματικότητα gay και εδώ είναι που χαλάει το πράγμα. Διάβαζα στην «Athens Voice» κάποια πράγματα που έχει πει στον τύπο ο Ντολάν και τσαλακώθηκε η εικόνα που είχα γι' αυτόν. Μπορεί να έχει αδιαμφισβήτητο ταλέντο, όμως μου φαίνεται και απίστευτα αντιπαθής.

Ορίστε ακριβώς τι είπε:

• «Ναι, είμαι gay. Είμαι επίσης μύωπας κι έχω καστανά μαλλιά. Ούτε αυτά παίζουν ρόλο στο τι ταινίες κάνω».
• «Είμαι ανοιχτός στα πάντα. Έχω κάνει παρτούζες, straight και gay. Ή καλύτερα, θα τα έλεγα όργια. Αλλά ήταν αυθόρμητα. Και με περιορισμένες συμμετοχές».
• «Όταν ο "Τιτανικός" βγήκε στις αίθουσες απέκτησα εμμονή με τον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο. Ήταν ο πρώτος μου μεγάλος έρωτας. Του έγραφα γράμματα και ήμουν έκπληκτος που δεν μου απαντούσε. Δεν θα του το συγχωρήσω ποτέ».

(πηγή: Athens Voice)

ΈΛΕΟΣ!



Αηδιασμένος, σας προσφέρω το trailer:

--> Πόσο με ενδιαφέρει: Ελάχιστα (δεν σκοπεύω να το δω)