Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Κριτική κινηματογράφου

True Grit - Αληθινό Θράσος
(3.5/5)

Σκηνοθεσία & σενάριο:
Joel & Ethan Coen

Με τους:
Jeff Bridges, Hailee Steinfeld, Matt Damon, Josh Brolin, Barry Pepper

Είδος:
Γουέστερν

Διάρκεια:
110'

Καταλληλότητα:
Κατάλληλο άνω 13


Υπόθεση:
Η 14χρονη Μάτι προσλαμβάνει τον άγριο κυνηγό επικυρηγμένων Ρούστερ Κόγκμπερν για να σκοτώσει τον δολοφόνο του πατέρα της, που έχει καταφύγει σε μια ινδιάνικη περιοχή, όπου δεν έχουν δικαιοδοσία οι σερίφηδες.

Σε μια εποχή όπου ο όρος γουέστερν μοιάζει παλιομοδίτικος και ξεπερασμένος, οι αδελφοί Κοέν επαναφέρουν τους καουμπόηδες στην επικαιρότητα και μάλιστα είναι υποψήφιοι για δέκα Όσκαρ.

Στα θετικά (+):
  • Πρώτα απ' όλα η εξαιρετική, δίκαια υποψήφια για Όσκαρ σκηνοθεσία των Κοέν. Οι σεκάνς στην καλύβα και στον λάκο στο τέλος έχουν τόση ένταση που από μόνες τους θα μπορούσαν να χαρίσουν το χρυσό αγαλματίδιο στους δημιουργούς (άσκετα που τελικά δεν το κέρδισαν).
  • Οι ερμηνείες, που είναι κι αυτές από τα πιο δυνατά χαρτιά του φιλμ. Ο Τζεφ Μπρίτζες είναι απλά καταπληκτικός. Όταν πρέπει διασκεδαστικός, όταν πρέπει αντιπαθής, όταν πρέπει σοβαρός. Ο Ματ Ντέιμον όπως πάντα πολύ καλός, έχει μια εσωτερικότητα που μοιάζει σχεδόν σοφή, παρότι ο χαρακτήρας που υποδύεται ακροβατεί κι αυτός από τη μία στη σοβαρότητα και από την άλλη στην ξεροκεφαλιά και την ανωριμότητα. Τέλος, η υποψήφια για Όσκαρ νεαρή Χέιλι Στάινφελντ ξεκινά την καριέρα της με «αληθινό θράσος»...
  • Το χιούμορ, που είναι πάντα εκεί, να σου υπενθυμίζει τη θέση που κρατά η ταινία ανάμεσα στον χαβαλέ μιας διασκεδαστικής περιπέτειας και στην εφιαλτική ατμόσφαιρα του «Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους»...
  • Το φινάλε. Ίσως να σας φανεί υποτονικό, προσωπικά όμως με ενθουσίασε με τον τρόπο που παρουσιάζει μια ακτίδα ανθρωπιάς να αγκομαχεί να αναδυθεί μέσα σε ένα κόσμο βίας. Την αναζήτηση αισιοδοξίας σε έναν κόσμο γεμάτο απαισιοδοξία. Αλλά και αυτήν που ποτέ δε θα είναι απόλυτη, γιατί θα υπάρχει πάντα κάτι το απαισιόδοξο να παραμονεύει, ακόμα και στις πιο ευχάριστες στιγμές.
  • Η υποδειγματική διακριτικότητα των κλισέ. Οι Κοέν μπορούν να μετατρέψουν το συνηθισμένο σε ασυνήθιστο και εδώ αυτό ακριβώς κάνουν, εξού και η επιτυχία της εκμοντέρνησης του μάλλον ξεπερασμένου είδος.
Στα αρνητικά (-):
  • Συνήθως το να μην καταλαβαίνεις τη διάρκεια μιας ταινίας είναι θετικό, γιατί δείχνει πόσο σε είχε απορροφήσει. Γίνεται όμως αρνητικό όταν όχι απλώς δεν σου φάνηκε τόσο μεγάλης διάρκειας όσης στ' αλήθεια είναι, αλλά σου φάνηκε μικρό. Αυτό γίνεται γιατί πιθανά να χρειαζόταν κάτι περισσότερο για να σε συνεπάρει όπως θα έπρεπε. Από το να είναι όμως η ταινία υπερφορτωμένη με ψευτοεντυπωσιακά κλισέ, η περίπτωση να της λείπει ένα μικρό «κλικ» είναι χίλιες φορές προτιμότερη.

Συνοπτικά:
Οι Κοέν σκηνοθετούν εκπληκτικά τους επίσης εξαιρετικούς ηθοποιούς τους, αποφεύγοντας τα κλισέ, ισορροπώντας μεταξύ χαβαλέ και σοβαρότητας, χιούμορ και βίας και θέτοντας ηθικά διλλήματα που, ανάλογα πώς θα τα εκλάβει κανείς, μπορούν να θεωρηθούν αισιόδοξα, αλλά και το αντίθετο.


+ Άλλες πηγές:

(0/5: κακή | 1/5: μετριότατη | 2/5: ενδιαφέρουσα | 3/5: καλή | 4/5: πολύ καλή | 5/5: αριστούργημα)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου