ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ: Κριτική κινηματογράφου

L' Illusionniste - Ο Θαυματοποιός

(3.5/5)

Σκηνοθεσία:

Sylvain Chomet

Σενάριο:

Sylvain Chomet (διασκευή), Jacques Tati (πρωτότυπο σενάριο του 1956)

Είδος:

Κινούμενα σχέδια

Διάρκεια:
90'

Καταλληλότητα:

PG (κατάλληλο)

Υπόθεση:

Ο «Θαυματοποιός» είναι ένας πλανόδιος "μάγος", που προσπαθεί να βρει δουλειά, καθώς η τέχνη του βρίσκεται στα τέλη της. Οι ροκ σταρ του παίρνουν τη δόξα και τα τρικ του δεν εντυπωσιάζουν πια. Η νεαρή Αλίκη θα "μαγευτεί" όμως από αυτά και θα τον ακολουθήσει στο Εδιμβούργο...

Ο Σιλβέν Σομέ, μετά το αριστουργηματικό «Τρίο Της Μπελβίλ» (2003), επιστρέφει διασκευάζοντας ένα σενάριο που έγραψε το 1956 ο Γάλλος κωμικός Ζακ Τατί και μαγεύει τον θεατή για ακόμη μία φορά, διατηρώντας τα ίδια συγκλονιστικά σκίτσα. Οι ομοιότητες με το «Τρίο Της Μπελβίλ», ωστόσο, τελειώνουν εδώ και είναι μόνο επιφανειακές. Ο «Θαυματοποιός» είναι συνολικά ένα μελαγχολικό, τρυφερό, συγκινητικό, ειλικρινές και επίκαιρο στους συμβολισμούς του δράμα...

Στα θετικά (+) :

Το συγκλονιστικό, αριστουργηματικό σχέδιο. Σκέτη απόλαυση! Αν η ταινία ήταν με ηθοποιούς θα έχανε το μεγαλύτερο μέρος της γοητείας της. Καθώς αυτή είναι βουβή, τα σχέδια βοηθούν εξαιρετικά στην έκφραση και ενισχύουν τη μελαγχολική και απίστευτα νοσταλγική διάθεση του φιλμ. Αν και λιγότερο υπερβολικά από εκείνα του «Τρίο Της Μπελβίλ», αφού εδώ η ιστορία είναι πιο ρεαλιστική και το ύφος πιο σοβαρό.
Το βουβό κινούμενο σχέδιο μπορεί να μην έχει την αμεσότητα του ομιλούντος, όμως "μιλάει" άμεσα κάπου αλλού: στην ψυχή...
Το καταπληκτικό τέλος συγκινεί και τα λέει όλα με μία απλή φράση: «Magicians don't exist»... Θα ήθελα να μιλήσω για το νόημα αυτής, αλλά θα πρέπει να το αποφύγω για να μην αποκαλύψω το τέλος...
Η ιστορία της ταινίας τοποθετείται χρονικά στα τέλη της δεκαετίας του '50, αλλά συμβολίζει πολύ άμεσα την σημερινή οικονομική κρίση.

Στα αρνητικά (-) :

Η μικρή διάρκεια. Αν και σαν ταινία είναι αργή, ποτέ δεν σε κουράζει και σε κρατά στη θέση σου γοητευμένο. Σίγουρα λοιπόν θα έπρεπε να είναι λίιιγο πιο μεγάλη για να σου περάσει και καλύτερα το νόημά της...
Γενικά η πλοκή είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα από αυτήν του «Τρίο Της Μπελβίλ» και ίσως προσωπικά να περίμενα ένα αποτέλεσμα πιο κοντινό υφολογικά σε εκείνο.
Το χιούμορ δε λείπει, αλλά είναι πολύ διακριτικό. Δεν πειράζει, απλώς λίγα μόνο από τα χαμόγελά σας θα οφείλονται σε αυτό. Τα υπόλοιπα θα τα έχει προκαλέσει η τρυφερότητα και η επαναπροσδιοριζόμενη αυθεντική γοητεία του παραδοσιακού animation...

Συνοπτικά:

Με πιο αργή και σαφώς λιγότερο ενδιαφέρουσα πλοκή από εκείνη του «Τρίο Της Μπελβίλ», ο «Θαυματοποιός» σε αγγίζει βαθιά με τα ήδη γνωστά μας αριστουργηματικά σχέδια, τους επίκαιρους συμβολισμούς του, την αλησμόνητη τρυφερότητά του και το απαλό πέπλο ευαίσθητης μελαγχολίας με το οποίο είναι καλυμμένο... Και δυστυχώς είναι αλήθεια πως «magicians don't exist»...